Vietnam: De rijstterassen; Sa Pa

8-5-2018 / 9-5-2018

De bus gepakt naar Sa Pa, Ik vertrok om 10.15, ik was er pas om 17.30. Ik kan helaas niet lezen in de bus want dan word ik misselijk... Dus dan maar lekker uit het raam kijken en gedachten op nul! In Sa Pa, dat zelf een redelijk toeristisch dorp is geworden (denk neonverlichting) werd ik opgewacht door een klein vrouwtje (ze kwam ongeveer tot halverwege mijn bovenarm) die zich Mama Gia noemde. Ik ging achterop de scooter bij haar zoon, backpack voorop tussen zijn benen, langs adembenemende uitzichten in 20 minuten naar de homestay. Nou noemen meer plekken zich hier 'homestay', ook als het een veredeld hostel is, maar dit was er met recht een; de familie had zelf rondom hun huis een paar bamboe hutjes gebouwd waar gasten konden slapen. Voor de vorm hing er een klamboe maar ik trof al snel in mijn backpack een soort kakkerlak aan. Back to basics, ik hou ervan. 

Mama Gia had een grote familie: In Vietnam is het gebruikelijk dat een meisje zodra ze getrouwd is bij haar schoonfamilie gaat wonen. Ze had 5 kinderen in de leeftijd van 5,5 tot 25, haar zoons woonden in de omringende huisjes met hun vrouwen. Ze had ook 4 kleinkinderen, peutertjes die net konden lopen en door het huis heen scharrelden. Zelf was ze pas 41, haar ouders leefden nog (58) en zelfs haar grootouders! (Ik vertelde haar dat in Nederland vrouwen soms rond hun 40e hun eerste kind kregen en dat mijn eigen moeder 59 is!).

In de homestay sliepen meerdere Nederlanders waarmee ik 's avonds een kaartspelletje deed. Daar bleek dat Mama Gia een heerlijk nuchtere vrouw is: ze vertelde vrolijk over de bevalling van haar 5 kinderen (de truc is op handen en knieen steunen): binnen een halfuurtje gepiept! En een maandje later wandelen de vrouwen weer uren door de rijstvelden... de kinderen gaan gewoon op de rug mee en lijken het allemaal wel prima te vinden. Haar eigen kleinkind van 1,5 maand gaf geen kik. Helaas had ik maar tijd voor 1 nacht in Sa Pa, maar ik kon nog wel een dagje wandelen voor de nachtbus naar Hanoi vertrok. Dat deed ik onder begeleiding van Mama Gia's zus, met een andere Nederlandse vrouw die aan het begin van een wereldreis van 1 tot 1,5 jaar stond. De rijstvelden waren misschien kort geleden geoogst, want er stond weinig rijst in, maar de uitzichten waren prachtig! Onderweg kwamen we langs veel huizen en kregen we een mooi inkijkje in hoe de 'gewone Vietnamees' leeft.

We kwamen nog langs een begrafenis, dat wil zeggen: een hele heuvel stond vol met mooi uitgedoste mensen. Dat was niet het meest opvallend: het opvallendst was dat ze uitgebreid Happy Water aan het drinken waren, oftewel rijstwijn, oftewel een sterk alcoholisch drankje. We zagen een man langs de kant van de weg liggen die niet bewoog en toen ik bezorgd aan mijn gids vroeg of of hij van zijn scooter was gevallen en of we niet moesten helpen had ze maar een verklaring: Happy Water...