Vietnam: Het land ontdekken: De Ha Giang Loop

5-5-2018

's Ochtends stond Đại voor de deur met zijn scooter om ons rond te rijden. Hij bleek, net als ik, 23 te zijn en erg vrolijk. De andere Easy rider bleek geen enkel woord Engels te kunnen. We moesten eerst nog een fikse bui afwachten maar daarna konden we vertrekken. We hadden een Franse jongen opgeduikeld die de loop eerst in zijn eentje wilde doen, maar dat toch niet zo'n goed idee vond. Al snel schoten we door de velden vol met maisplanten heen en kwamen we steeds meer mensen tegen in traditionele kleding. Veel Vietnamezen zijn boeren en dat merk je; ze lopen langs de kant van de weg met manden vol gewassen op hun rug, staan enkeldiep in de modder van de rijstvelden of lopen hun koe 'uit te laten'. We stopten even op een marktje waar ik foto's maakte van de kleurige mensen en kooien met jonge eendjes.

Verderop stopten we in een dorpje waar meisjes achter naaimachines aan het werk waren en meer meisjes - en oude vrouwen - bezig waren stof te weven en te borduren. We kregen een demonstratie hoe het garen werd gemaakt. Dan moet je net mij hebben: ik ben gek op dit soort oude tradities en handwerk dat in leven wordt gehouden. Dus heb ik in het winkeltje een paar stoffen onderzetters gekocht en een leuk tasje dat ik veel gebruik. 

We zijn nog flink natgeregend wat voor mij niet zo'n probleem was, want ik had een regenjas aan. Tegen de tijd dat we in de plaats van overnachting aankwamen scheen de zon alweer een mooi warm licht. 

6-5-2018

De omgeving werd een stuk rotsachtiger. maar het was bijzonder om te zien dat alle ruimte alsnog werd benut; tussen de rotsige bergwanden staken talloze maisplantjes uit. Onderweg stopten we om foto's te maken van het uitzicht en een groep kinderen die er stonden, maar vervolgens wilde men ook met mij op de foto - iets wat hier nog best vaak gebeurt. Zal wel iets met mijn lengte of mijn haarkleur te maken hebben.

We stopten onderweg weer op een markt waar de vrouwen er zo mogelijk nog kleuriger bijliepen; ik kon me weer uitleven op foto's. Het grappige is dat de vrouwen er alleen zo mooi  bijlopen; de mannen droegen een zwart geknoopt hemd met een zwarte baret. Je ziet ook veel kinderen langs de weg, die moeten zichzelf maar vermaken, of je ziet ze sjouwen met landbouwwerktuigen omdat ze moeten helpen op het land.

Onderweg kwamen we langs iets wat King's Palace heette; het was mooi, maar ik moest maar raden aan wie het ooit had toebehoord want de weinige informatie die er was was in het Vietnamees! Op de route waren waar je maar keek terrassen te zien, zelfs als er geen boerderij in de buurt van de berghelling te bekennen viel, zelfs als het onmogelijk hoog of stijl leek. Ik vroeg me af of ze allemaal nog in gebruik waren en hoe lang het heeft geduurd om dat allemaal aan te leggen!

We stopten bij de Chinese grens. Daarbij denk je waarschijnlijk aan een betonnen muur, wachttorens, schrikdraad en gewapende bewaking: niks was minder waar. Het bleek een hek van prikkeldraad te zijn waar je zo onderdoor kon lopen. Er stond wel een steen met Chinese tekens en een doodshoofd, die waarschijnlijk waarschuwde voor landmijnen of boobytraps (grapje). Ik ben er onderdoor gelopen en kan nu zeggen dat ik in China ben geweest. Het voelde niet zo anders dan Vietnam. Later klommen we op een uitkijktoren en hadden we beter uitzicht over China en omgeving. Op de plek van bestemming klommen we nog een berg op voor de zonsondergang en de klim was best te doen, maar de combinatie van de hitte en een maag die nog moest wennen aan het nieuwe eten was het niet makkelijk. 

7-5-2018

De laatste dag hadden we 180 kilometer voor de boeg om terug te komen naar Ha Giang. We reden langs de adembenemende Ma Pi Leng pass en door boerendorpjes waar de huizen van hout waren gemaakt en het rook naar openluchtmuseum. Đại nam ons nog mee naar een waterval waar we konden zwemmen. De beste manier om Azie te ontdekken is zeker weten achterop een scooter!