Thailand: En dan nog Wat...

17 juni 2018 - Bangkok, Thailand

17-6-2018

Vanuit Nepal zijn we gevlogen naar Bangkok, het begin van ons zesweekse backpack avontuur! We hadden bedacht om ongeveer 2 weken in Thailand door te brengen, 3,5 in Laos en een halve week in Cambodja om Angkor Wat te zien. Ik vond het leuk om Nepal gezien te hebben. Het is een bijzonder land, nog heel 'puur' en... ik wil niet zeggen onontwikkeld, maar veel moderne zaken hebben hun weg (gelukkig) nog niet gevonden naar het land. Wat een contrast was Thailand. We gingen naar het hostel, we namen de bus. Cultuurshock! We zagen snelwegen! Verhard en zonder gaten! Met belijning! De reistijd kelderde ineens omdat de bus vol gas kon. En we zagen een skyline! Hoogbouw! Billboards! De lichten leken feller, en we hadden voor ons gevoel net zo goed in Rotterdam kunnen rondrijden. Later zouden we ons over meer verbazen, over autodealers en supermarkten en meer... maar het voelde niet echt als Azië en voor ons zou dat een afknapper worden. 

18-6-2018

We hebben ontbeten op Khao San Road, het uitgaansmekka van Bangkok, waar we een dronken man op straat zagen liggen. Dat, of het was een klassiek geval van bystander effect en was hij eigenlijk dood. Daarna zijn we naar de pier gelopen en hebben een taxiboot naar Chinatown genomen. Daar bevond zich een tempel met een massief gouden Boeddhabeeld, een van de vele vele tempels die we nog gingen zien. Wat ons opviel waren de banners en parasols met opdruk over hoe je Boeddha niet mag gebruiken als decoratie, plantenbak, etcetera... deze campagne zagen we wel meer en verbaasde ons een beetje, aangezien het toch erg trendy is om een boeddhabeeld bij je vijver te hebben staan. Hebben wij het in het Westen dan zo verkeerd begrepen? Nou moet gezegd worden dat het Thaise boeddhisme, zeker nu we het Tibetaanse waren gewend, wel erg opzichtig was. Er waren overal tempels te vinden, en die waren stuk voor stuk tjokvol blingbling en goud. Waar het boeddhisme in Nepal heel ingetogen is en je moeite moet doen om een boeddhabeeld te vinden, hier telden sommige tempels er wel honderden! En vaak gemaakt van de kostbaarste materialen of simpelweg gigantisch groot. Dat valt dus niet helemaal te rijmen voor ons, dat ze mensen veroordelen die boeddha als decoratie of als tattoo gebruiken, terwijl alle tempels tot de nok toe volgestouwd zijn met beelden, de ene nog groter dan de andere. We zijn nog door Chinatown gelopen, hebben een Chinese tempel bezocht en daarna de Golden Mount, een soort stupa met mooi uitzicht over de stad. 

19-6-2018

Een must see in Bangkok: het Grand Palace of koninklijk paleis. We waren al gewaarschuwd voor de vele toeristen (Chinese tourgroepen). Het was inderdaad erg druk, iets waar Manon en ik maar in beperkte mate tegen kunnen. Gelukkig reizen we in het laagseizoen dus blijft de grootste drukte ons bespaard. Als je over de mensen heen kon kijken (wat wij gelukkig allebei konden want de mensen in Azië zijn niet zo groot en wij tikken allebei wel (bijna) de 1.80 aan) kon je je verbazen over de overdaad aan gebouwen op het complex, wat vooral bestond uit tempels en chedi's, Thaise boeddhistische monumenten die vergelijkbaar zijn met stupa's. Verder was er een lange muurschildering die een mythe uitbeeldde en een tempel met de Emerald Buddha. Die laatste is van jade gemaakt, trouwens. Desondanks is het een van de belangrijkste buddhabeelden van Thailand, ondanks de grootte (maar 66 cm). Na een poos te hebben rondgekeken liepen we langs een paar gebouwen van het koninklijk paleis weer naar buiten. Wat trouwens wel een tof gebouw was; het was ontworpen in neoclassicistische stijl en zou eigenlijk een koepel krijgen, maar kreeg in plaats daarvan een dak in Thaise stijl die beter bij de omgeving paste. Een mooi voorbeeld waarin Oost en West elkaar ontmoeten! Na deze aanslag op de zintuigen verkenden we het naastgelegen Wat Pho, waar galerijen met talloze zittende buddha's te zien waren en nog een paar indrukwekkende chedi's. Hoogtepunt was het gebouw met daarin een enorme liggende buddha van 46 meter.  

Bangkok is een grote, vrij moderne stad die we niet helemaal konden plaatsen maar net zo goed in Europa had kunnen liggen, ware het niet dat er veel tempels te vinden waren. 2 dagen waren voor ons genoeg, tijd om verder te reizen!

20-6-2018

We pakten de trein naar Ayutthaya... en na 10 minuten rijden weer terug naar Bangkok, waar hij een uur stilstond voordat we opnieuw vertrokken. We weten nog steeds niet wat de reden was voor deze bijzondere vertraging. Afijn, we kwamen goed en wel aan in deze oude stad die ooit de hoofdstad van Thailand was. Alhoewel, oude stad... de ruïnes van oude Wat's lagen verspreid door de stad maar er omheen was een middelgroot stadje gegroeid. We huurden fietsen en konden ons zo van ruïne naar ruïne bewegen. We bezochten in totaal drie Wat's, wat in het Thais staat voor een tempel of in dit geval dus een ruïne. In heel Thailand zijn talloze tempels te vinden maar deze ruïnes spraken ons meer aan omdat ze niet zo opzichtig versierd waren als de meeste tempels hier. Op het station heb ik nog geskyped met mijn oma en daarna namen we de nachttrein naar Chiang Mai.

21-6-2018

In Chiang Mai hebben we wederom tempels gezien, waaronder een zilvere (leidt weer eens af van al dat goud). Daarna ging ik naar het Lanna Folklife museum dat onder andere mooie voorbeelden geweven rokken terwijl Manon ziek naar bed ging.

22-6-2018

Als je in Noord Thailand bent zal je een ding opvallen: toerisme rondom olifanten is big business. Omdat de olifant het nationale dier van Thailand is vonden we het wel leuk om deze vriendelijke reuzen van dichtbij te ontmoeten, maar wel op een duurzame manier natuurlijk. Daarom kozen voor het Elephant Nature Park. De gids was erg gepassioneerd, kende elke olifant en wist de achtergrond ervan en het karakter. We konden een olifant voorzichtig aaien op de schouder, dat was verrassend harig! Verder konden we olifanten pompoen, watermeloen en komkommer voeren en hebben we voor en na de lunch over het terrein gewandeld om de olifanten te zien eten of zwemmen in de rivier.

We hebben veel getwijfeld of we er wel goed aan deden om hierheen te komen, omdat olifanten natuurlijk in het wild horen. Het is een interessante ethische discussie. Deze opvang, het Elephant Nature Park, is de betere optie in dit twijfelachtige gebied, ze bieden namelijk geen ritjes op de rug van de olifanten aan en zijn sinds kort ook gestopt met het laten wassen in de rivier door toeristen. Het is natuurlijk goed dat de opvang bestaat. Veel olifanten zijn gered van illegale houtkap, olifantenshows, toeristen ronddragen op hun rug of bedelen op straat. Sommige waren blind (gemaakt) of hadden een heup of been gebroken. Je ziet ze echter niet in hun natuurlijke habitat. In de omgeving zijn superveel olifantenparken, op de heenweg kwamen we al langs tientallen. Het is lastig in te schatten of de dieren er nou op vooruit of achteruit gaan. Aan de overkant van de rivier werd er wel gezwommen met olifanten, dat was onderdeel van een ander park. Daardoor vraag je je af of veel van deze parken het welzijn van de olifanten wel bovenaan hebben staan, of dat ze alleen (betalende) toeristen willen trekken. 

In het geval van het Elephant Nature Park twijfelde ik er niet aan dat ze oprecht gericht waren om de olifanten te helpen. Alleen, daar is geld voor nodig en daar heb je toeristen voor nodig. We vonden het park erg op toeristen gericht. Het voeren duurde maar een paar minuten en gebeurde door tientallen mensen, waardoor de olifanten bijna niet leken we weten van wie ze het fruit moesten aanpakken. Verder was er weinig interactie met de olifanten, die vooral bezig waren met eten (maar opnieuw: dat is wat olifanten het meeste doen, en je moet ze hun gang laten gaan, toch?). Al met al vonden we het prijzig voor wat we ervoor terug kregen.

Het is dus een interessante discussie om te voeren, de omgang met olifanten. ENP zet zich in tegen het rijden op olifanten, maar een ander gehoord argument is dat als toeristen niet meer op olifanten rijden, ze bijvoorbeeld worden ingezet om te bedelen in de stad... wat is goed en wat is fout? Daar is lastig een antwoord op te vinden. Maar; het is tenminste niet tijgers aaien, wat je kan doen in het Tiger Kingdom in Chiang Mai. Don't get me started on that. Maar laten we vooral niet vergeten dat olifanten bovenal hele mooie dieren zijn die alles langzaam bewegen... we werden er heel zen van.

Manon en ik zijn uiteindelijk toch naar het ziekenhuis geweest want hoewel elke dag de samenstelling van je ontlasting doorspreken zeker een band schept, na anderhalve week aan de diarree ben je er uiteindelijk wel klaar mee. Na de dag dat ik plots zo ziek werd in Nepal ging het stukken beter, maar de diarree bleef en daardoor was ik lager in energie. Voor mij duurde het al 9 dagen maar Manon was al bijna 2 weken ziek (volgens de dokter moet je er na een dag of 4 even naar laten kijken... oeps.). Na was bloeddruk en gewicht meten, symptomen bespreken en naar onze buik luisteren was de conclusie dat we een bacteriële infectie hadden, waar we pillen voor kregen. Ik was er na 2 dagen gelukkig vanaf.

23-6-2018

Vandaag op het menu: een massage door een ex-gedetineerde vrouw. Je kan wel zeggen dat ik massage-fan ben. Zeker met deze prijzen (we waren uiteindelijk 8 euro kwijt. In Nederland is het onbetaalbaar!). We werden luxe ontvangen, onze voeten werden gewassen, daarna mochten we gaan liggen met heerlijke ontspannende muziek op de achtergrond. We hadden ons laten ompraten om niet alleen een voet- maar ook hand en hoofdmassage erbij te nemen. De masseuses waren erg lief en attentief en werkelijk niks wees erop dat ze veroordeelde moordenaars waren. Grapje! Er was geen uitleg bij waar de dames die er werkten voor hebben vastgezeten maar heel erg kan het niet zijn geweest. Op het einde van de massage werden we nog even uit elkaar getrokken, Thaise stijl. Denk: twee voeten in de rug, armen naar achter trekken en aanduwen. Of een paar ledematen een kant op draaien die ze niet gewend zijn. Om maar niet te spreken van het moment dat ze op mijn rug kroop en hier ook een goede draai aan gaf. En we kregen nog een kekke sleutelhanger! Heerlijke ervaring. We moesten wel even in een cafeetje gaan zitten omdat Manon licht in haar hoofd was geworden van deze fysieke uitdaging. Maar zo zijn Thaise massages: ik weet voortaan waar ik aan begin... en zal een full body massage vermijden! Daarna hebben we nog over een markt gewandeld. Manon heeft dreads laten zetten bij een kapper die heel gepast 'Dreadlock Chiang Mai' heette. Daarna nog meer tempels, waaronder een mooie ingetogen houten tempel. Daarna de tempel ernaast gezien, met onder andere een mooie ruine uit de 14e eeuw. Om 5 uur begonnen de monniken een gebed waarbij mantra's werden gezongen, erg ontspannend. Sommige monniken waren nog best jong, altijd bijzonder om te zien. Daarna naar huis maar we hebben net de wolkbreuk niet kunnen ontwijken.

24-6-2018

Busreis naar Chiang Rai, volgens de boekjes een goede uitvalsbasis om de natuur in te gaan. Lopend vanaf busstation gingen we naar het kantoortje van een touroperator, gevestigd in een museum. Geen van de tours sprak ons erg aan. We waren bang dat het veel sightseeing zou zijn; veel rijden, auto uit, klik foto maken, auto in, en weer verder. Ook richtten we ons op ecotoerisme; we wilden graag een bergdorpje bezoeken maar het moet geen menselijke dierentuin zijn. We wilden wel interactie met de locals maar geen aapjes kijken. Uiteindelijk vonden we niks wat ons genoeg aansprak en zijn we naar het hotel gegaan. Dit kostte maar €2,50 per persoon (en 2 dode kakkerlakken geteld, maar wat wil je voor dat geld?). Wat we hoopten te vinden zodra we Bangkok achter ons hadden gelaten, waren we instinctief niet tegengekomen. We misten gewoon een beetje de sfeer en ik wilde niet meer dagen verspillen om te kijken of we dat meer in het binnenland wel zouden vinden. We besloten dat Thailand het gewoon niet is voor ons en een dag eerder naar Laos te gaan, met 8 dagen Thailand achter de rug in plaats van de geplande 2 weken! 

1 Reactie

  1. Petra ten Veen:
    25 juni 2018
    Mooi, weer. Goede keus denk ik, lekker doorgaan als iets niet is wat je verwachtte
    Kus, mama