Hong Kong & Australië

20 juli 2017 - Sydney, Australië

Hong Kong 

20 juli 

Om 8 uur opgestaan; 9 uur deur uit; 10 uur op Schiphol. Vliegtuig in en 11 uur gevlogen. De stoelen waren 9 stoelen naast elkaar; 3 om 3 om 3. Het was een intercontinentale vlucht dus we kregen een koptelefoon, veel eten en drinken en ook nog eens een schermpje in de stoel voor ons. Uiteindelijk niet geslapen in het vliegtuig, we vertrokken vanaf Schiphol om 13:10 en we landden in Hong Kong om 6:10 (00:10 Nederlandse tijd). En toch vermaak je je wel tijdens de vlucht; Jamie heeft 3,5 films gekeken en gesimst.  

21 juli 

Geland en taxi gepakt naar hotel, we waren daar om 7:30. Kamer was nog niet beschikbaar dus we hebben omgekleed, spullen gedropt en we zijn naar de binnenstad gegaan. Eerst metrokaart gehaald. In de Starbucks besproken wat we allemaal gingen doen, daarna met de metro naar de binnenstad gegaan en de stad verkend. Hong Kong is geen mooie stad, het is tropisch benauwd (30 graden); je bent instantly bezweet. Alle flatgebouwen zijn grote smalle betonblokken, ze lijken allemaal op elkaar. Er zijn wel heel veel winkeltjes met Chinese etenswaren, net zoals in Chinatown. Alles in Hong Kong lijkt op elkaar. Het financieel district heeft veel mooie wolkenkrabbers, het doet New Yorks aan. Verder bestaat de hoogbouw uit woonflats, waardoor je gaat nadenken over hoeveel mensen niet betalen voor een aantal vierkante meter ruimte. Naar de oudste Taoïstische tempel van Hong Kong (Man Motempel) geweest en naar de markt in Cat Street, maar die was nog dicht. Gewijd aan de taoïstische goden van de vechtkunst en de literatuur. Er waren binnen mensen aan het bidden, offers aan het brengen en de hele tempel zat vol met wierrookgeur- en rook. Het contrasteerde heel erg met de woonflats eromheen. Een raar contrast tussen het degelijke en het spirituele. Daarna de escalators genomen, een reeks van 800 meter van verschillende roltrappen naar boven. Daarna gingen we weer naar beneden en liepen we naar de wachtplaats voor de tram naar Victoria Peak. De walk duurde driekwartier en het leek alsof we in een tropisch regenwoud waren beland waar een miljoenenstad bovenop was gezet, maar waar de natuur zich niet gewonnen gaf en langzaam terrein won. Boomwortels zaten aan steile wanden vastgeklampt. Ook kropen planten tegen de muren van gebouwen op.  

Het wachten op de tram ongeveer een uur. We hebben wel heel erg genoten van het uizicht. De tram bracht je in een paar minuten naar het uitzichtpunt waar je heel Hong Kong kon zien en goed zicht had op de skyline. Je kon de groene heuvels zien achter de stad. Daarna zijn we snel naar het hotel gegaan. We functioneerden bijna niet meer door slaapgebrek. We hadden toen al 26 uur niet geslapen. Toen hebben we 2,5 uur gepowernapt en daarna zijn we gaan eten in een Chinees restaurantje. Toen wandelden we naar Causeway Bay, het deed erg New Yorks aan, er waren heel veel verlichtingen en winkels en neonreclame. Onze kamer zit op de 25ste verdieping van het hotel! 

22 juli 

Metro gepakt naar in de buurt van het vliegveld, we gingen naar Lantau. Gondellift gepakt naar Ngong Ping. We namen de gondel met de glazen bodem, wat een uitzicht! Over het water, waar ver beneden ons mensen tot hun middel in het water stonden om te zoeken naar mosselen waarschijnlijk… Boven lag een klein toeristisch dorpje. Drum optreden genaamd Lantau Drumming Spectacle. Er liepen koeien rond (?). 32 m hoge boeddha boven aan een rij trappen, geweldig uitzicht! Hele mooie omgeving tussen de groene heuvels, geen spoor van het drukke Hong Kong… en voor het eerst het gevoel dat ik echt in China ben! Boeddha beeld was heel gaaf, genoten van het zonnig weer. Genoeg te zien met mooi versierde bogen, palmbomen, begroeiing, en de Boeddhistische Po Lin klooster Deze bestond uit meerdere gebouwen en leek rechtstreeks uit het boekje te komen. Gebouwd in 1906. Voor de tempel stonden bakken vol wierook die een dikke damp en een zoete geur verspreidden. De tempel was erg kleurrijk versierd en prachtige zuilen met gedetailleerd relief. Erg mooi was de tempel met 1000 boeddha’s, zo genoemd omdat zelfs in de tegeltjes aan de muur boeddha figuren verwerkt zaten. Bus naar ‘authentiek’ vissersdorpje Tai O genomen en daar rondgelopen. Daar werd werkelijk alles wat in de zee te vinden was gedroogd verkocht, en zo rook het ook. Maar erg leuk om rond te lopen! De gebouwen aan het water zijn op palen gebouwd en de goedkoop in elkaar gezette huisjes wisselden zich af met kleine tempeltjes en schuurtjes met rotzooi. Veel oude Chinezen zaten in hun huis of speelden Mahjong. Terug in Ngong Ping even noedels gegeten (met stokjes!) en in het avondlicht de gondel teruggenomen. Naar de waterkant van Kowloon, dat uitkeek op Hong Kong Island. Daar voeren de traditionele junks, of Chinese zeilschepen, af en aan om toeristen een tochtje door de haven te geven. Wij gingen zitten met uitzicht op de skyline aan de overkant en we zagen het langzaam donker worden en de neonverlichting steeds meer oplichten. Er wilde een Chinees meisje met me op de foto, vanwege mijn langte misschien? Ik dacht dat die verhalen overdreven waren, of in ieder geval niet in het westerse Hong Kong gebeurde! Eerst verwrring, dacht dat ik een foto van haar moest maken. We wachten terwijl het steeds drukker werd om ons heen op de Symphony of lights, een lichtshow, die om 8 uur zou beginnen. Dat bleek uiteindelijk niet veel voor te stellen, maar ik heb enorm genoten van dat uur zitten en uitkijken op de bedrijvigheid op het water. Daarna zijn we in een soort Chinese snackbar gaan eten (weer met stokjes, ik word er al handig in) en nog even over de markt gelopen op Temple street.  

23 juli 

We pakten de dubbeldekkertram, die was wel erg druk. We zaten bovenin. Het regende. Er was een tyfoonwaarschuwing gegeven!!! Hopelijk gaat de vlucht morgen. Daarna met de metro naar de Vogelmarkt in Kowloon. Was erg sfeervol, niet heel groot. Veel vogels in hele kleine kooitjes op een klein oppervlak, maar ook veel winkels waren dicht, waarschijnlijk door de tyfoonwaarschuwing. Ook waren we langs de bloemenmarkt gelopen, maar dat kwam neer op een aantal bloemenstalletjes. Daarna langs een straat met viel dierenwinkels (vooral vissen en schildpadden), deze hingen ook in kleine zakjes in de etalages.  

Daarna gingen we naar de Western Market; daarna hebben we de Star Ferry genomen over het water. Toen gingen we met de metro terug naar ons hotel. 

In de ochtend viel het op dat er in een keer heel veel vrouwen met hoofddoeken rondliepen, die niet van Chinese afkomst leken, maar ook niet in het gezelschap van een man leken te zijn. Dit was ook vrij plotseling zo. Later bleek in de hele stad grote groepen vrouwen op straat te zitten en hun eigen kleine kampetentjes te hebben gemaakt, waar ze aten, spelletjes deden en elkaars nagels lakten. Toen we dit navroegen bij een winkeleigenaar, vertelde deze dat dit Filippijnse werksters waren die de hele week werkten en zondag hun vrije dag hadden en voor de rest nergens hadden om heen te gaan en dan maar op straat te zitten. Ook hoor je over het algemeen weinig stadsgeluiden (getoeter en sirenes), in tegenstelling tot New York. Ook zijn er relatief weinig zwervers in zo’n grote stad. Ook zijn de stellages van bamboe. 

24 juli 

We reisden deze dag van Hong Kong naar Sydney! Het ‘echte’ deel van de vakantie ging beginnen, Hong Kong voelde als een soort opstapje of voorprogramma. De taxi reed voor het hotel, nadat we om half 6 waren opgestaan. De vlucht duurde 9,5 uur en voerde ons ??? Kilometer over Indonesië en heel Australië, dus voor het eerst over de evenaar! Aangekomen, taxi gepakt naar nice hotel met uitzicht op skyline, door Bangladeshi taxichauffeur. Die avond nog wat gedronken in een kroeg, waar een aardige Australische ons uitgebreide tips gaf. 

25 juli 

Big bus toer gedaan. Rode lijn door de stad genomen, langs aantal highlights zoals kathedralen, de waterkant, langs de bekende Sydney Harbour Bridge, en door leuke oudere gedeeltes van de stad. Het is grappig dat het ineens winter is, terwijl wij uit een zomers Nederland komen. Over het algemeen merk je daar niet zo veel van, alleen de door de kolonisten meegenomen loofbomen zijn allemaal kaal. Lekker op het open dak van de bus, oortjes in en toeren! Winter in Sydney betekent 21 à 22 graden overdag. Sydney had een hele andere vibe dan Hong Kong, veel meer een stad voor mij waar de oudere westerse gebouwen de hoge torens afwisselen. We zijn bij een halte uitgestapt om een hoge uitkijktoren op te gaan (denk aan de Seattle Space Needle), genaamd de Sydney Tower Eye. Leverde fantastische uitkijkjes over de stad op en liet zien hoe grillig de oevers van de Sydney Harbour lopen. Het is fantastisch om te zien hoe alle flora en fauna ineens compleet verschilt (behalve dan wat uit Europa is geïmporteerd) van wat ik ken. We zagen ibissen, die blijken hier veel te lopen, en ik zag prachtig gekleurde papegaaitjes, die hier ook heel gewoon zijn, net als grote witte kaketoes. Onderweg uitgestapt in een van de leukste straatjes, waar oudere cafés zitten, en iets gedronken en miljonairskoek gehad want dat hebben ze hier veel. Ons hotel is vlakbij een groot bekend Coca-Cola lichtreclame. We namen de andere lijn van de Big Bus, de blauwe, die ons naar het bekende surfstrand Bondi beach voerde waar we de zon onder zagen gaan. Die avond wandelden we vanuit ons hotel nog langs de botanische tuinen waar we mooi uitzicht hadden op een verlicht Opera house in de verte. 

26 juli 

We konden nog tot 12 uur met de bus, dus we deden een stukje van de rode lijn wat we nog niet hadden gehad. We stapten uit bij het Opera house. Een iconisch bouwwerk! Binnenin moet je een toer hebben, wij hebben alleen even een theetje gedronken. Daar kon je met VR-brillen een kijkje óp het Opera House nemen. Daarna omgelopen, een tegenoverliggende werf op, waar we mooi uitzicht hadden. Want als je er vlak naast staat, zou je niet weten dat je bij het bekende opera house staat; van zo dichtbij herken je de bekende vorm haast niet meer terug! 

Daarna naar Queen Victoria Building, door victoriaans marktje heen. mooie klok. In Sydney vrij veel aboriginal invloeden, vooral in namen. Die avond na het eten teruggelopen naar het opera house, op het kleine gebouw werd een lichtshow geprojecteerd die, in tegenstelling tot de Symphony of Lights in Hong Kong, wél spectaculair was. Het was gebaseerd op aboriginal cultuur. De maan staat hier ook anders, en andere sterren. 

27 juli 

Ik had nog veel meer dagen nodig gehad om Sydney te ontdekken, maar dat zat er helaas niet in. We besloten namelijk op dag 3 iets te doen wat ik nog liever wilde, namelijk naar de Blue Mountains, werelderfgoed op 1,5 uur rijden van de stad. Daarvoor huurden we een auto waarmee we ook naar het vliegveld konden de volgende dag. Wel zo makkelijk om rond te komen daar. De Blue Mountains is 2x zo groot als de Great Canyon en er staan (13? 30?) % van alle eucalyptusbomen, waardoor het bos zijn kleur krijgt en het gebied zijn naam. Lonely Planet had al gewaarschuwd dat het er koud kon zijn en dat was niet gelogen; we merkten het meteen toen we uit de auto stapten, ondanks de zon. Eerst info gevraagd bij bezoekerscentrum, daarna doorgereden naar Towoomba (?). Dagpassen gekocht voor de kabelbanen daar. We kregen een armbandje met een barcode erop. Daarmee konden we onbeperkt de kabelbaan, Skytrain en treintje nemen. Het was goed opgezet, met een ‘hoofdhalte’ waar alledrie vandaan vertrokken en een grote giftshop. We namen eerst de gondel naar beneden, terwijl een medewerker ondertussen wat feitjes vertelde over het gebied. Ondanks de kou bevond zich onderaan een gematigd regenwoud, waar loopbruggen waren gebouwd en bordjes met info waren neergezet. Hier scheidden onze wegen zich van die van Brigit en Lute, want Tim en ik wilden intensiever wandelen. We hadden weer afgesproken op een uitzichtpunt hooggelegen. Delen van mijnactiviteit te zien nog. Mooie wandeling, waar de vogels zorgden voor ware oerwoudgeluiden. Geweldige klim, waar je het snelgevoeg warm van krijgt. Fijne aan zulke wandelingen: je komt wel mensen tegen, maar je laat snel de busladingen Aziaten en selfienemende mensen die de weg blokkeren achter je. Als kers op de taart kregen we een mooie klim langs een hele rits ladders voor onze kiezen, maar het uitzicht was het waard. Ineens was het weer erg druk, we waren in de buurt van wat bekende en met de auto bereikbare uitzichtpunten beland, maar wat wij hadden gedaan was veel belonender! We waren opgeklommen naar een rotsformatie die de ‘Three Sisters’ heette. Op het uitkijkpunt Echo Point kwamen Brigit en Lute even later aan. We namen de Skytrain terug, we stonden op de glazen bodem. Samen namen we het steilste treintje (?) weer naar beneden, met Indiana Jones muziek. Je kon zelf kiezen welke hoek je je bankje wilde afstellen. Medewerker die ballon dieren maakte; voor mij een koala, voor Brigit een kangoeroe. Tim en ik hebben toen samen nog bijna alle paadjes beneden gewandeld, de lift omhoog genomen, treintje naar beneden, en lift omhoog. We hadden de laatste van de dag om 10 voor 5.  

28 juli 

Gevlogen naar Brisbane. Rental car opgehaald, koffers pasten makkelijk in de auto. Wat een ding! Achteruitkijk-camera, alles. We reden naar het appartement, prachtig zwembad, omgeven met palmbomen met papegaaien erin. Poging gedaan om te zwemmen, bleek erg koud. Niet veel succes. Er zat een leguaan. ’s Avonds de stad in geweest, geprobeerd om een terrasje te zoeken voor een drankje. Het was of te duur, of er zaten dronken mensen in. 

29 juli 

We gingen naar familie van Tim’s vader (de volle neef van zijn opa en zijn vrouw), Ab en Joke. We wilden al sinds we in Australië waren natuurlijk kangoeroes zien. Toen we de oprit opreden, schoot er één langs de auto. De timing was zo mooi dat we deze twee 90-jaar oude mensen verdachten dat ze een wallaby vasthielden totdat wij langskwamen. Ab en Joke waren erg leuk, ze woonden in Deen zelfgebouwd huis waar ze met al hun (7) kinderen woonden. Een heel gezellig huis met wat Amsterdamse invloeden. In de jaren ’50 waren ze geëmigreerd en ze hadden veel dieren in hun landgoed, waaronder wallaby’s en erg mooie vogels, zoals regenboogpapegaaien en kakatoes. We hebben de stamboom laten zien en herinneringen opgehaald. Toen kwam één van de dochters van Ab en Joke langs, Lindy. Zij was ook heel leuk en enthousiast en ze had Subwaybroodjes mee als lunch! Ze woonde niet ver van Ab en Joke vandaan. Ze was zelf ook al oma. We reden met z'n allen (Ab en Joke kwamen iets later) naar Marjolein, ook een dochter van Ab en Joke. Dit was een kwartiertje rijden. Zij woonde met haar Zweeds-geboren man Leif. Ze woonden in een huisje prachtig tussen de bossen, ze hadden zelfs huisdier-wallaby’s en cavia’s. Daar kan je niet aan ontsnappen, zelfs als je de wereld overvliegt! Daar hebben we thee gedronken, Leif vertelde over de dieren die ze daar hadden en de bush turkey die bezig was om in de composthoop te graven. Nadat we afscheid hebben genomen, hebben we in Brisbane (op de south bank) Grieks gegeten. 

30 juli 

Deze dag was de familiedag met de neven en nicht van Tim’s vader plus aanhang. We reden naar Ipswich, waar Mary en Dale woonden. Daar waren tante Riet, John, Yvonne, Marie en Dale al aanwezig. Adrian en Bianca kwamen iets later aan met hun dochter en kleindochters (van Adrian). Later druppelden ook andere familieleden binnen, zonen en dochters van John en Marie. Er was veel eten en veel gezelligheid. Het bier drinken begon al om 12:00 maar stopte om 13:00. De dag speelde zich vooral af in de achtertuin en de ruimte onder het huis. De lunch was was erg uitgebreid en een heerlijk lopend buffet, meegebracht door iedereen. Later op de middag gaf Dale ons een rondleiding door Ipswich. Alle hoogtepunten werden behandeld: de watertoren, het militair vliegveld en een paar kangoeroes. Toen Dale ons alles had laten zien, bracht hij Tim’s ouders mee voor hetzelfde rondje (en wat boodschappen). Na afloop namen we afscheid van Adrian en Riet en gingen Marie, Dale, John, Yvonne en wij nog naar Mount Coot-Tha, voor een prachtig uitzicht over Brisbane. Daar dronken we nog een drankje. Marie en Dale zouden ons nog zien in de vakantie, maar John leek oprecht teleurgesteld om ons niet meer te gaan zien. Little did he know… 

31 juli 

We gingen naar Lone Pine Koala Sanctuary, een plaats voor zieke koala’s (en andere dieren). Het is in 1927 opgericht en Tim’s moeder wilde al heel lang een koala knuffelen. Zo geschiedde. Ze hebben er meer dan 100 koala’s maar ook andere dieren die Australië-native zijn, zoals wombats, slangen, vogelbekdieren, dingo’s, veel vogels, kangoeroes en natuurlijk koala’s. We begonnen meteen met een foto met een koala, voordat de grote drukte begon. Je moest je handen voor je navel houden en de koala werd er dan opgezet. De koalafoto werd afgedrukt en kreeg je mee. Later konden we nog gratis de koala gaan aaien. Tim heeft hierbij een epische selfie gemaakt met de koala Ralph. Koala's voelen een beetje wollig aan, ze hebben een hoge cuteheids-factor maar ze voeren niet zoveel uit! Ze slapen blijkbaar zo’n 20 uur per dag. Aan de muur hadden ze foto’s van bekende sterren die er waren geweest, zoals Muse, Phil Collins, president Johnson, George R.R. Martin en Ed Sheeran. Verder was er een roofvogeldemonstratie, een praatje over slangen en een kangoeroe-aaigebied, waar een hoop kangoeroes aan het chillen waren of achterna gezeten waren. Het was een leuke kans om up close de kangoeroes te aanschouwen. Voor Tim dé gelegenheid om een leuke selfie te nemen. Het leukste was nog wel het verblijf van de koala's met de joey’s (baby-koala’s). Het was een dubbele schattigheid. 

Daarna zijn Jamie en Tim uit de auto gestapt bij Anzac Square, de memorial-plaats voor alle Australian and New Zealand Army Corps slachtoffers. We liepen via de city hall square over het water gegaan waar we mooi uitzicht hadden op de skyline van Brisbane. Toen hopten we via een mooie voetgangersbrug in het museum of modern art, waar maar 3 kunststukken te zien waren omdat alles dicht was. De Queensland Gallery was wel heel mooi, met onder andere mooie aborginal-kunstwerken. We konden helaas niet alles zien, want het ging dicht voordat we alles hadden gezien. Daarna zijn we nog even de treasury-building (wat nu een casino is) gingen, maar niet verder dan de hal. Daarna zijn we via de supermarkt naar het appartement gegaan, waar we Chinees hebben gegeten. In de avond zijn Jamie, Tim en Tim’s moeder nog even langs een bekende oude brug (Story Bridge) gelopen, die heel mooi verlicht was. 

1 aug 

Op deze dag gaven Marie en Dale ons een rondleiding door Brisbane. We spraken af bij het centraal station, waar Dale ons een kleine rondleiding gaf. Hij heeft 40 jaar bij de spoorwegen gewerkt. Daarna keken we rond in de Saint Paul’s Cathedral, de mooie roodbakstenen katholieke kerk naast het centrale plein van Brisbane, en het gemeentehuis. Daarna gingen we naar de South Bank van de rivier, dus de brug over, waar John en Yvonne ons vergezelden. Dale had tot onze verrassing aangekondigd dat ze zouden komen. Twee dagen terug leek John sip dat we elkaar die vakantie nooit meer zagen, maar hij heeft dus zijn zin gehad! We spraken af bij het reuzenrad, waar John en Yvonne al kaartjes hadden gekocht. In het reuzenrad was er fantastisch uitzicht en er was een voice-over die uitleg gaf over de bezienswaardigheden in de omgeving. Niet iets wat we normaal zouden doen, maar daarom des te leuker. Eenmaal uit het reuzenrad liepen we naar het museumkwartier, waar we een drankje met wat frietjes nuttigden. We gingen het Brisbane Museum in, een science museum, met informatie over de oertijd, fossielen van dino’s, opgezette dieren uit Australië, opgezette koala’s, opgezette kangoeroes, opgezette vlinders, opgezette possums, en eigenlijk was alles met opzet opgezet. Er was een haai op sterk water en er zweefden drie walvissen aan het plafond. Daarna gingen we naar hetzelfde museum waar Tim en ik gisteren waren geweest. Daar was ik blij mee, want ik had de dag ervoor geen tijd genoeg omdat het museum dicht ging! Nu konden we alle kunst bekijken, waarvan veel door Aboriginals was gemaakt. Terwijl we langs de rivier liepen kwamen we nog een mooie Nepalese houtgesneden tempel tegen die er in ’88 voor de Expo was neergezet. Dale was in zijn element terwijl hij ons rondleidde. We kwamen uit bij een vrij toegankelijk stadszwembad, even pootje gebaad dus. Daarna lunchten we en gingen we op de boot de rivier af, en na de laatste stop weer helemaal terug. We stapten uit bij de botanische tuinen en liepen terug naar het station, waar we nog een kroeg in doken voor wat drankjes. Daar was John in zijn element! Het was een erg gezellige dag waarbij we veel hebben gezien. We namen afscheid van John en Yvonne en gingen naar ons appartement. 

2 aug 

Dit was de eerste dag van onze ‘roadtrip’. We ontmoetten Marie en Dale weer, die voor ons uitreden naar een paar bezienswaardigheden die ze ons wilden laten zien. Bij de eerste stop aten we overgebleven appeltaart en cheesecake als lunch, bij het tweede strand doken Dale en ik de zee in. Wel tussen de aangegeven vlaggen, want daar was toezicht. De temperatuur viel mee, en ik kreeg eindelijk mijn duik in zee! En ik kon mijn zwemshirt voor het eerst uitproberen. Tim zag ons plonzen en besloot ook te komen, zo konden we ook voor het eerst leuke filmpjes maken met de GoPro. We zagen nog wat surfers vanaf een uitkijkpunt, keken nog even binnen bij het huis van hun dochter en zagen het strand waar ze was getrouwd. Daarna namen we afscheid van Marie en Dale en reden we naar Hervey Bay. Ons appartement bleek tegenover de zee te liggen, we hoefden alleen maar de straat over te steken. Het appartement was mooi aangekleed met palmbomen en houtwerk, een beetje tropisch-eiland stijl. Om het af te maken vlogen er enorme vleermuizen over die eerder leken op vogels. Tim en ik leefden onze innerlijke nudist uit door even te gaan zwemmen in zee, onder de sterrenhemel en het heldere maanlicht. Helaas bleek een excursie naar Fraser Island niet mogelijk omdat alles volgeboekt was, dus hebben we een alternatief gevonden. Toen maar een drankje gedaan in de Ierse pub. 

3 aug 

Walvissen kijken met de boot. Brigit was niet mee. 

4 aug 

Gereden naar Rockhampton. Toen wilden we nog de Botanische Tuinen bekijken maar die bleken dicht vanwege een cycloon in maart. Toen gingen we maar wandelen in het stadje, dronken we een drankje bij het Heritage hotel en daarna aten we een heerlijke steak in een restaurant. Het dorpje heeft een redelijk hoog wild west gehalte en heet niet voor niets de ‘beef Capital of Australia’. Lekker vroeg naar bed gegaan (10 uur!). 

5 aug 

We zijn rustig opgestaan en ontbeten. We gingen daarna naar de gratis dierentuin die een volière, koala’s, kangoeroes, kasuaris, slangen, reptielen, en chimpanzees en otters (?) had. Daarna hebben we nog even de Botanische Tuinen bekeken. We reden door naar een landmark die de locatie van de Steenbokskeerkring aangaf, met een bezoekerscentrum erbij. Tim en ik gingen nog even naar een kunstgalerij terwijl zijn ouders boodschappen deden. Daarna reden we door naar Mount Archer, een 600m hoge berg waar we wat korte wandelroutes hebben gedaan. Daarna gingen we naar huis om beef hamburgers te eten en waagden Tim en ik een (zeer) korte duik in het zwembad. 

6 aug 

Van Rockhampton naar Airlie Beach — lange reis. 

7 aug 

Om 6 uur opgestaan om te gaan snorkelen in het rif! We zijn om 6:55 bij ons hotel opgehaald door een schoolbus (nu even tot tourbus gedoopt) naar de haven. We gingen varen op de Derwint Hunter, een houten zeilschip gebouwd eind jaren ’40. Nadat we ons hadden aangemeld en iedereen gearriveerd was, we zaten op een boot met ongeveer 30 anderen, werden we geëscorteerd naar de boot, waar we werden gevraagd onze schoenen in te leveren. De crew bestond uit 3 personen. Het was een zeiltour maar omdat er niet zoveel wind stond, hebben we op de motor gevaren. Echter was het schip op de moor ook niet zo snel, wat misschien maar beter was. Het zat goed in elkaar, er werd cake, koekjes, thee en koffie geserveerd. We kregen onderweg uitleg over de geschiedenis van de boot. Een paar dagen eerder kon Brigit helaas niet mee walvissen kijken, maar we hadden geluk, want op deze tocht waren ook walvissen gezien. Kort nadat we uit de haven waren vertrokken, was er al een moederwalvis gezien die een kalf had gekregen, en deze naar de oppervlakte naar lucht liet happen. Ook zagen we meer walvissen, van iets verder weg. De zeilen werden gehezen, toen we net de haven uit waren kregen we te horen dat we geen passagiers waren maar “slaven”, we konden helpen, en wij hebben met frisse zin de zeilen helpen strijken, die de motor wat kon helpen. Onderweg werden we voorzien van wat fruit, kregen we wat uitleg over snorkelen. We kregen allemaal een snorkelsetje en een Stinger suit en we werden in rubber bootjes wat dichter bij het rif gebracht, waar we overboord konden. We hebben in totaal 2 keer gesnorkeld en we hadden 2 GoPro’s mee, dus we hebben veel leuke filmpjes en leuke selfies gemaakt. Het tweede rif was iets mooier dan het eerste rif. We hadden twee keer een uur om te snorkelen, ondanks het tropische water werd het wel een beetje koud, maar zijn we er zo lang mogelijk ingeweest. En we zagen een Sea turtle die kalm door het water gleed! Na het snorkelen werd lunch geserveerd en op de terugweg kregen we informatie over de dieren en het landschap, en de eilanden. 

8 aug 

We gingen van ons mooie appartementje in Airlie Beach naar Townsville. De tocht duurde best lang, door werkzaamheden. Eenmaal aangekomen in ons appartementje zijn we nog even Townsville in gegaan en een drankje gedaan. We waren echter allemaal best moe, dus na de boodschappen gingen we vroeg naar het appartement. 

9 aug 

We stonden vroeg op om de veerboot van kwart voor 9 te hebben om naar Magnetic Island te gaan; kapitein James Cook noemde dit zo omdat hij dacht dat dit eiland zijn kompassen verstoorde. We konden onbeperkt met de bus, dus we namen de eerste bus richting Horseshoe Bay en we stapten uit bij de Forts Walk, een twee uur durende wandeling naar overblijfselen van forten uit de tweede wereldoorlog. Er was ook een grote kans op koala’s, die daar in de jaren ’30 . En die hebben we gezien ook! Er waren een aantal hele schattige koala’s op de route. We kwamen eerst een moeder en jong tegen, daarna een slapende koala, daarna een moeder met een joey in de buidel. Als laatste zagen we een andere slapende koala. Na afloop van de trail wilden we een bus nemen, maar die zou er een halfuur over doen. We gingen toen een stuk lopen richting Horseshoe Bay en namen bij een latere halte de bus. In Horseshoe Bay hebben we wat gedronken en wat frietjes gegeten. Daarna pakten we de bus naar Alma Bay en hebben we een stuk gelopen naar Kangaroo Point, waar we wallaby’s tegenkwamen. Ze waren fantastisch aangepast aan de rotsen en ze waren handtam, wat ontzettend schattig was maar niet heel ecologisch verantwoord. We hadden wat brokjes gekocht en ze aten uit onze hand. Daarna gingen we naar Alma Bay, een klein zandstrandje wat perfect ingesloten zat tussen de rotsen. Perfect om te zwemmen! Daarna pakten we de bus naar Nelly Beach en liepen we over het strand. Het bleek een enorme tocht om het zwembare deel te bereiken, maar daar zaten we onder de palmbomen. Wij hebben ons omgekleed en toen gingen we kijken wat er onder water te bekijken viel. Dat bleek niets, het water was troebel. Het was een ruige zee dus we wilden niet heel ver de zee in. Het was alsnog lekker om even te zwemmen! Daarna zijn we onder de handdoek opgewarmd, waarbij de terug liepen naar de ferry. We waren te vroeg dus we gingen nog even de golfbrekers op, en we praatten net na over de rock wallaby’s toen er een klein koppie over de stenen uit kwam. Hier kwam het voer weer erg goed van pas! Er was één brutaaltje maar de anderen waren meer terughoudend. 

10 aug 

We vertrokken om half 11 uit Townsville, om ons op te maken voor Mission Beach; een tussenstop waar we maar een nacht zouden blijven. Op de weg daarheen (gelukkig was het relatief kort, maar 3 uur) stopten we bij het plaatsje Cardwell, waar we een post office (het oudste gebouw van Cardwell én van Far North Queensland), met informatie over vroege manieren van communicatie, zoals morse. Er stonden zelfs machines waar je morse kon verzenden en ontvangen! Het stadje lag uitgestrekt langs de kust, direct aan zee, met een paar stappen sta je enkeldiep in het water, ware het niet dat het afgeraden wordt vanwege de krokodillen. Ook gingen we naar een aboriginal art gallery waar de aboriginal vrouw ook de ruimte ernaast liet zien, een klein museumpje met gebruiksvoorwerpen en handgewoven manden en een traditioneel hutje van takken en bladeren. Daarna reden we door en kwamen we aan bij ons appartement in Mission Beach, de meest luxe accommodatie tot nu toe, met zelfs een vaatwasser. Het was leuk aangekleed in een strand thema. Het was heel top!  

’s Avonds wandelden we nog langs het strand, het was werkelijk een tropisch paradijs. Er waren weinig mensen op het strand en de uitgestrekte kustlijn werd omlijst door palmbomen. We zijn het strand een deel afgelopen. Het was ideaal voor foto’s en we kregen gezelschap van een aanhankelijke hond. Jamie heeft geleerd hoe een ananasboom eruit ziet en heeft ook geleerd hoe ananassen groeien! Daarna gingen Tim’s ouders boodschappen doen terwijl Jamie en Tim een stuk gingen wandelen; de andere kant op van het strand. We hebben een klein deel van een pad gelopen, door het regenwoud, en we gingen over het strand weer terug. Het was fantastisch om te zien hoe dik de begroeiing ineens was, we kregen het gevoel dat we mijlenver van de beschaving af waren. Het was soms echt een dicht, ondoordringbaar woud. Met het oog op het verlaten van bewoonbaar gebied en het feit dat we geen Wifi zouden hebben voor de komende paar dagen, gingen we oriënteren op duiken in Cairns, maar we zagen door de bomen het bos niet meer, er was heel veel aanbod. 

11 aug 

We stonden op uit ons mooie appartement, jammer dat we er maar één nacht konden blijven. We reden al vroeg weg, richting het noorden. We waren nauwelijks uitgepakt dus we waren gelukkig ook zo weg. We zijn veel suikerplantages en heel veel smalle rails en spoorwegovergangen tegengekomen, voor de karren die suikerriet vervoeren. We zijn eerst naar Cairns gegaan en we zijn daar gestopt om een kleine wandeling te maken en om ons te oriënteren op een duik-cruise over een aantal dagen. Uiteindelijk vonden we een leuke cruise voor Tim’s eerste duik. Zin in! Cairns had een veelbelovende waterfront, daar komen we zeker weten nog wel terug. Nadat we een tour hadden geboekt hebben we nog een drankje gedaan. Onze tweede stop was in Port Douglas, waar Tim’s ouders boodschappen gingen doen bij de Coles en Jamie haar langverwachte souveniertje heeft gescoord, een boemerang! Zij heeft dit gekocht in een art gallery met veel schilderijen en dus ook boemerangs. Daarna zijn we doorgereden, we zijn het pondje overgestoken naar de Daintree rivier, op naar onze volgende accommodatie! Na het pondje was het nog een halfuur zigzaggen naar boven, een weg die zich door de dichte begroeiing heen slingerde. Onderweg was er nog een uitzichtpunt, waar de Daintree rivier uitmondt in zee. Ons verblijf was aan het eind van een onverhard pad, waar we hartelijk werden ontvangen door de managers. We kregen een uitgebreide toelichting over wat er te doen valt in het gebied. Ook ontmoetten we een ander Nederlands echtpaar. Het bereik is hier slecht (lees: niet) en we love it. Er hing een goede atmosfeer. Er was een didgeridoo, maar het spelen draaide helaas op niets uit. We hebben een eigen kreek en alles is hier duurzaam; alles wordt hier gescheiden. We zijn buiten de bewoonde wereld, men is vooral aan zichzelf aangewezen. Water komt uit een tank (met regenwater), elektriciteit wordt met zonnepanelen aangedreven en afval wordt hier op 4 manieren gescheiden, waaronder een composthoop. Wc en douche zijn allebei buiten, waarbij de gordijn optioneel is. Je behoefte doen met uitzicht op de jungle is een hele ervaring. Alsof het nog niet goed genoeg was, is er ook nog een hele lekkere hangmat. We hebben gezelschap van een hoop gecko’s, die haast vogelachtige geluiden maken.  

12 aug 

’s Ochtends de rivier over met de pond, naar Daintree Village, populatie 147. We pakten een krokodillentour aan de Daintree River, bij de Crocodile Express. We hadden al meteen beet, aan de overkant van de rivier lag een krokodil. In het uur dat de cruise duurde hebben we een paar krokodillen gezien. We hadden voor hetzelfde geld nog een cruise, daar reden we naar locatie 2 van de cruise (vlakbij de veerboot) en stapten daar op. Als je je afvraagt of je zo’n tweede cruise wil, moet je altijd ‘ja’ antwoorden, want je weet nooit wat je mist. Deze tweede cruise was wat uitgebreider. We zagen veel krokodillen (zelfs eentje van vier meter!) en slangen en de flora was veel mooier; we voeren langs mangroves en we zagen een python op de boom. Daarna gingen Jamie en Tim naar het Daintree Discovery Centre. Het bestond uit vijf wandelroutes met een ander thema. Het liep door alle punten van een oerwoud, van beneden tot boven. Een tour bestond bijvoorbeeld uit een 23-meter lange toren, waar elke 5 meter een uitkijkpunt was met een bordje met de flora en fauna die er leefden. Dit regenwoud (Daintree) is het oudste ter wereld. Een andere route volgde juist de bodem, waar verschillende plantensoorten werden uitgelegd. Ook was er een route die over eetbare en geneeskrachtige planten ging en een over uitgestorven oerdieren (waaronder de reuzenwombat en de platneuskangoeroe en natuurlijk de Demon Duck of Doom, een oerloopvogel). We kregen een audiotour en een informatieboekje. Ook kregen we een aanvullende audiotour van een aboriginal over de aboriginalachtergrond van het gebied. Daarna deden we een wandeling van ruim een uur door regenwoud heen. Deze wandeling ging dwars door het regenwoud, over ongelijke boomwortels heen.  

We spraken om 6 uur af met Tim’s ouders om ons op te halen. In het regenwoud zouden Cassowary’s leven, een vogel belangrijk voor het verspreiden van vegetatie. We hadden er al eentje in Lone Pine gezien en eentje in de Rockhampton Zoo, maar het is leuker om er eentje in het wild te zien. Dat we in het (beschermd) leefgebied van deze vogels waren, dat mocht duidelijk zijn, langs de kant van de weg stonden talloze borden die waarschuwden je snelheid te matigen en hoe je moet omgaan met deze vogels. Vooral niet voeren (ze kunnen agressief worden als ze verwachten eten te krijgen maar niet krijgen), en ze kunnen agressief worden. Aangezien deze vogels bijna 2 meter worden, kan je dit advies beter ten harte nemen. Het vrouwtje kan wel 60 kilo worden! Ondanks dat we een uur hadden gewandeld door het regenwoud en daarna een mooie wandeling over de boardwalk hadden gemaakt, hadden we helaas geen kasuarissen tegengekomen. Terwijl we bij de ingang van het Discovery Centre wachtten op Tim’s ouders, hoorden we wat geritsel, waarvan we in eerste instantie dachten dat het misschien een stomme kip zou zijn, maar daar was deze kip nét te groot voor. En omdat het park gesloten was en de parkeerplaats stil en verlaten was, waren we de enige die de kasuaris de open ruimte op zagen stappen, wat voor matige hartkloppingen en veel enthousiasme zorgden! Nou hadden we al bijna de hoop opgegeven, dus het was een enorme verrassing om op de valreep eentje te zien, toen we weer geritsel hoorden in de struiken, waarbij een tweede kassuaris zich liet zien, die zich bij de eerste voegde. Ondanks ons enthousiasme, herinnerden we alle waarschuwingen en hielden we onze afstand. Op dat moment kwamen Tim’s ouders aangereden, die we met hysterische handgebaren aanspoorden om snel uit de auto te stappen en te komen kijken. Hiermee hadden we de vier Australische K’s in het wild gezien; kangoeroes, koala’s, krokodillen en kasuarissen. ’s avonds lagen we weer in de hangmat, luisterend naar de windgong. Een ware ontspanning! 

13 aug 

Wij hebben eerst uitgecheckt, gekletst met het Nederlandse gezin (veel Nederlanders in Australië!), gezien waar Marco en Reny gaan slapen, daarna hadden we praktisch nog een middag in Daintree. Tijdens het rijden moesten we vol op de rem: er stak een kassuaris over! De waarschuwingsbordjes zijn dus niet voor niets, dat blijkt. Na deze pitstop zijn we eerst naar Cape Tribulation gereden; we hebben het fantastisch mooie strand gezien (niet pootje gebaad vanwege de krokodillen!), daarna een kleine trail gelopen (350 meter) naar een klein uitzichtpunt. We zijn daarna doorgereden, nog meer naar het noorden, en hebben we de auto tot het uiterste getest, over een onverhard, stoffige weg vol kuilen. Elke bocht zei Lute dat ‘ie niet verder wilde. Maar toch steeds even geprobeerd (en de 4-wheel drive aangezet!). Na heel wat gehobbel ging de weg letterlijk door een riviertje heen. Dat was onze cue om uit te stappen. Na 10 minuutjes door de jungle te hebben gelopen, kwamen we bij de Emmagen Creek uit, een heel rustiek, helder, diep zoetwatermeertje waar we bijna als enige waren. Een vrouw deed yoga maar die ging al snel weg. Wij doken meteen het heerlijke water in, terwijl Tim’s ouders op het strandje zaten te zonnen. Perfectie. Op de terugweg passeerden we een grote groep jongeren als onderdeel van een excursie. We hadden dik geboft dat we dit beekje voor onszelf hadden. Na het rustieke Emmagen Creek reden we weer naar het zuiden, om nog één botanische wandeling te doen, de Marrja Boardwalk. Er waren informatieve bordjes langs het pad die vertelden wat we konden zien. Ook waren er veel mangroven. Na deze boardwalk zijn we naar Trinity Beach gereden. Ons nieuwe appartement had hier en daar wat mankementjes (lees: slecht wifi) maar het uitzicht maakte het dubbel en dwars goed. 

14 aug 

Deze dag hebben we heerlijk uitgeslapen, tot maar liefst 9 uur! Nadat we rustig hadden ontbeten, nodigde Brigit ons uit om een wandeling te doen langs de boulevard. Er was niet heel veel te zien, pootjebaden op het strand kon ook niet vanwege de, je raadt het al, krokodillen. De rest van de dag hebben we langs het zwembad gehangen en ’s avonds in een goddelijk Grieks restaurant gegeten, in het nabije dorpje Palm Cove. 

15 aug 

We zijn om 6 uur opgestaan, we zagen daadwerkelijk de zon uit de zee komen! Dit leverde prachtige plaatjes op. Tim’s vader heeft ons gebracht naar Port Douglas, naar de boot waarmee we het water op zouden gaan om te gaan duiken! We hadden uitgekeken naar een dagje chillen op de boot, maar daarin hadden we ons vergist. We gingen duiken, dus we kregen meteen uitleg, ook omdat het voor Tim zijn eerste duik zou worden. Jamie kreeg later met de andere gecertificeerde duikers uitleg. Daarna kregen we onze duikuitrusting aangemeten, terwijl de boot in anderhalf uur over het water knalde naar het Agincourt Reef, een van de buitenste delen van het Great Barrier Reef. We zijn op 3 verschillende plekken geweest, Tim had zich ingeschreven voor twee duiken en Jamie voor drie. Voor Jamie geld dat ze er in moet komen bij duiken, maar dan gaat het altijd beter. In het begin probeerde ze rustig te klaren en de balans in het water zien te vinden. Toen dat gelukt was, kon ze lekker rondpeddelen. De helderheid van het water was heel goed, er viel veel te zien. Ook was er veel koraal, wat niet zo helder gekleurd was als in Finding Nemo, maar we begonnen er achter te komen dat het gekleurde rif toch een PR-stunt was. Jamie zag een reef shark op de bodem liggen! Per duik bleven we ongeveer driekwartier onder water, onder begeleiding van een ‘dive master’. Jamie was bijna de enige die maar tot 12 meter mocht, motivatie genoeg om dus een hoger certificaat te halen! Tim deed alleen de laatste duik. Voor hem was de eerste duik in het diepe (letterlijk) iets te veel, dus later op de dag kreeg hij de kans om alsnog te duiken met 1-op-1-begeleiding, heeft hij die kans aangegrepen. Het was een groot succes en het smaakt naar meer! Tussen duik 1 en 2 was er niet veel tijd om even buiten in de zon te zitten, daarna sjeesde de boot door naar de tweede aanlegplek. Het was al meteen duikflessen om en weer in het water springen. De tweede duikboot was weer heel veel moois, waaronder clownsvissen en een anemoon. Tussen duik 2 en 3 was er een lekkere lunch geregeld. Op de derde duikplek waren heel veel grote vissen te zien, de dive masters gingen ook vissen voeren, wat spectaculaire beelden opleverde van grote vissen die langs en over je heen zwommen. Het was een leuk gezicht, aan de ene kant het koraal en de snorkelaars boven ons en aan de andere kant grote vissen. Hiermee kon echt wel een bucketlist-item worden afgevinkt! Het blijft natuurlijk hét Great Barrier Reef. Na de derde duik konden we ons weer aankleden, snel afspoelen met de douchekop (niet die volgorde), binnen onze logboek invullen met de details over de duik, en zodra we daarmee klaar waren, was de boot alweer de haven van Port Douglas binnen gesjeest. Een dagje chillen op de boot was er niet bij geweest, maar het was wel een onvergetelijke ervaring. Zeker voor Tim, die de uitspraak ‘Go big or go home’ wel heel letterlijk nam. Toen Tim’s ouders ons ophaalden, namen we een tussenstop bij de lokale bowlingclub waar enorm veel wallaby's aan het grazen waren. Vooral leuk om joey’s te spotten met een verrekijker! 

16 aug 

Op deze ochtend gingen we naar Cairns; we begonnen daar bij een didgeridoo-winkeltje, waar we  een praatje maakten met de (aboriginal-)eigenaar, die ons veel vertelde en nog wat uitleg gaf, en ons voordeed hoe je een didgeridoo speelt, wat in de praktijk heel moeilijk lijkt. We hebben bij dat winkeltje twee mooie terugkerende boemerangs gekocht. Daarna zijn we bij een cafeetje gaan zitten en hebben we de boulevard afgelopen, waarna we ons naar het prachtige openbare zwembad bij de esplanade vestigden, mét kunstmatig strandje, een plek waar veel mensen dankbaar gebruik van maakten (met uitzicht op zee, waar je niet kon zwemmen door krokodil-gevaar). Het was een prachtig zwembad met verschillende niveaus, van dieper tot ondiep, en een strandje waar je lekker op kon zonnen. We zijn best lang in het water geweest om te zonnen, maar ook om te genieten van alle mensen die daar waren. 

17 aug 

In plaats van de skyrail, die erg veel geld kostte, gingen we zelf met de auto naar Kuranda, een dorpje in het regenwoud. De eerste markt waar we overheen liepen was de hippiemarkt, waar je dreadlocks kon laten zetten of een massage kon laten nemen. Het was erg sfeervol en hippie. Het andere marktje hebben we ansichtkaarten gekocht, die we overigens zelf op de bus gaan doen in Nederland en hiermee ongeveer 50 euro aan postzegels uitsparen. Daar zat ook een aboriginal-echtpaar te midden van een aantal schilderijen aan een tafeltje, waar de vrouw bezig was om een klein schilderijtje in te vullen met de karakteristieke stipjes. Daar heeft Jamie een schilderij van een kangoeroe gekocht, Tim’s moeder kreeg de kans om nog wat vragen te stellen en we hebben nog een poosje staan praten met ze. Ze waren erg aardig. Voor Tim’s oma hebben ze ook nog een schilderijtje gekocht. Ze hadden ook wat verhaaltjes neergelegd over verhalen uit de droomtijd, bijvoorbeeld over het ontstaan van bepaalde dieren. Daarna gingen we naar een butterfly sanctuary, een mooie ruimte waar vlinders soms op je kwamen zitten, de vlinders waren erg mooi! Hierna liepen we via een heel fout toeristisch marktje (waar alles uit China kwam) naar het postkantoor, nadat we frietjes hebben gegeten. We hebben een kaartje voor Jamie’s opa en oma op de bus gedaan, ook al zien we ze waarschijnlijk eerder dan wanneer die kaartjes aankwamen. Daarna hebben we een boardwalk naar een uitkijkpunt over de Barron waterval gelopen. Deze was niet heel groot (vanwege het droge seizoen) maar het was alsnog erg imposant. Daarna gingen we naar een uitkijkpunt over Cairns en wandelden we naar Surprise Creek, een erg mooie trail. 

18 aug 

Tjapukai; erg gelikt. Gezichten beschilderd, Jamie wet season Tim dry season. Daarna een audiovisuele voorstelling over de ontstaansgeschiedenis met acteurs. Het ging over 2 broers. Daarna rondleiding onder leiding van een goedlachse aboriginal jongen. Er was ook een dansvoorstelling + didgeridoo. Ze lieten zien hoe ze vuur maakten en in de dans beelden ze de kangoeroe en de kasuaris uit. Daarna speergooien, met een houten verlengstuk. Ging best goed. Daarna boemerangs gooien, dat bleek een stuk lastiger. Onderweg vertelde hij over bush food en bush medicine, eeuwenoude kennis die werd doorgegeven. We kregen een didgeridoodemonstratie. Dat was het qua tour. Daarna een experimentele lunch met kangoeroe, emu, krokodil en garnalen. Jamie vond emu het lekkerst, dat smaakt naar draadjesvlees. Tim vond kangoeroe heel lekker, het smaakte naar wild. Krokodil vond Tim’s moeder het lekkerst, het smaakt een beetje naar kip. Jamie heeft een returning boomerang gekocht om haar gooi nog te perfectioneren. Daarna even gezwommen in de zee vlakbij het hotel (onze levens gewaagd tussen de krokodillen!) en in het zwembad gelegen. 

19 aug 

Marco en Reny kwamen op bezoek, we hebben op het balkon een drankje gedronken! Grappig om elkaar zo ver weg aan de andere kant van de wereld te zien... we hebben nog gezwommen in zee, wallaby’s gekeken en gebarbecued on the beach! 

20 aug 

De lange, lange tocht weer naar huis...